Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

16022017

Σε κούρασαν τα σώματα
Σε κάτσιασαν τα χάδια
Σε βρώμισαν οι ιδρώτες
Σε κούφαναν οι κραυγές

και τώρα δεν ακούς τους ψίθυρους στ'αυτί
τα λόγια σου φαίνονται στραγάλια
βγάζεις νύχια στις αγκαλιές
ξερνάς τις ευτυχίες τους

ξέχασες να αγαπιέσαι 
και το περνάς σαν γρίπη

βήχεις καπνό μπας και γλιτώσεις 
μικρό παιδί, απλώς μπουχτίζεις νικοτίνη
τράβα μια καλή και σβήσε το ρημάδι

ξέχασες να αγαπιέσαι
ξέχασες να αγαπάς

ξέχασε κι ο κόσμος να θέλει
τώρα μονάχα γδύνεται

πέσε κοιμήσου

                               -Φέξε μου


Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

Razbliuto

Έσκισα το στήθος μου και ξερίζωσα την καρδιά μου.
Και καθώς το αίμα κυλούσε στα γόνατά μου και οι παλμοί έπεφταν,
εγώ σου την έδωσα, χωρίς δισταγμό.
Χάρισμά σου, πάρ’ την και φύγε όταν είναι καιρός.
Γελούσα ενώ την κρατούσες στοργικά.
Τα δάκρυά σου ξέπλεναν το ματωμένο της παρουσιαστικό.
Και σε εκείνο το μεσοδιάστημα μεταξύ ευτυχίας και του επερχόμενου θανάτου μου,
δώσαμε ο ένας στον άλλο όση αγάπη  χωρούσε στο μικρό μου τάφο.
Γελάσαμε μέχρι που οι τοίχοι ράγισαν απ’ τις φωνές μας και οι σοβάδες άρχισαν να πέφτουν.
Ανταλλάξαμε λόγια στοργικά μέχρι που δεν υπήρχε άλλο οξυγόνο στο δωμάτιο.
Ώσπου οι αντίλαλοι των γέλιων μας μάτωσαν τα αυτιά
και τα φώτα στα μάτια μας τύφλωσαν
και η φωτιά στα ακροδάχτυλά μας έκαψε το δέρμα μας
και δεν απέμεινε τίποτα άλλο πέραν από συντρίμμια, σκόνη και αίμα.

Καθώς έφευγες με την καρδιά μου στα χέρια,
ήξερα πως μαζί σου θα ήταν ασφαλής.
Σε κοιτούσα, περιμένοντας υπομονετικά το τέλος.

Το τέλος που δεν ήρθε ποτέ.

Το τέλος που ακόμη περιμένω
ενώ παρατηρώ ανθρώπους- τέρατα να περνούν και όλο θράσος να ζητούν καρδιές.
Λες και δεν ξέρουν σε ποιο τάφο πατούν βέβηλα.
Φρικιασμένοι από το κενό στο στέρνο μου αποτραβιούνται, αργά ή γρήγορα
Και συνεχίζουν να ψάχνουν, πεινασμένα, τριγύρω στο χαοτικό νεκροταφείο ¨Πόλη¨

Και με αφήνουν στην ησυχία μου να περιμένω το τέλος μου
Ή εσένα
Ή την καρδιά μου
Ή άλλον έναν άνθρωπο- τέρας
Ή μια αιφνίδια αρχή
Ή και τίποτα.

                                                                                                             
                                                                                                                 -Φέξε μου

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

Απάντησε γρήγορα.


Πότε ήταν η τελευταία φορά που γέλασες μέχρι να δακρύσεις?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες κάτι για πρώτη φορά?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάποιος σε ρώτησε ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που ήθελες κάτι πάρα πολύ?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που ήπιες και είχες όντως όρεξη να πιείς?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που βγήκες και είχες όντως όρεξη να βγείς?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που φίλησες κάποιον ντυμένος-η?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που έφαγες κάτι που δεν είχες ξαναφάει?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που ανατρίχιασες?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες αμηχανία?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάποιος σε έκανε να σκεφτείς κάτι που σου είπε πριν κοιμηθείς?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που δεν ζήλεψες με την χαρά του απέναντί σου?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που κοιτάχτηκες στον καθρέφτη για λιγότερο από 2’’?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπες ¨για τελευταία φορά¨ και το ξανάκανες?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάποιος σου μίλησε στο αυτί?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάποιος σου είπε μυστικό και το κράτησες μυστικό?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που ξύπνησες τραγουδώντας ένα κομμάτι?
Έχεις ξυπνήσει ποτέ τραγουδώντας ένα κομμάτι?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που άκουσες ένα κομμάτι και σου κόλλησε?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπες τη λέξη καλά και την εννοούσες?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που γελούσες ενώ έγραφες χαχαχα στο πληκτρολόγιο?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που χαιρέτησες κάποιον στο μετρό?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που ξύπνησες στις 9?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που πήρες τηλέφωνο τους γονείς σου?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπες σ’αγαπώ?
Έχεις πει ποτέ σ’αγαπώ?
Το εννοούσες?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπες σ’αγαπώ πριν στο πει κάποιος άλλος?
Έχεις πει ποτέ σ’αγαπώ πριν στο πει κάποιος άλλος?
Το εννοούσες?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που πέρασες μια μέρα offline?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που εθίστηκες σε μία μυρωδιά?
Πότε ήταν η τελευταία φόρα που κοιμήθηκες με κάποιον χωρίς να σε αγγίξει?
Έχεις κοιμηθεί ποτέ με κάποιον χωρίς να σε αγγίξει?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που καύλωσες με λέξεις?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που είδες ξένη τρίχα στο μαξιλάρι σου και χαμογέλασες?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που είδες κάποιον μετά από καιρό?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που μια συζήτηση σε απορρόφησε τόσο που ξέχασες πως έχεις ανάψει τσιγάρο?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που κοίταξες κάποιον στα μάτια για πρώτη φορά?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες?
                                                                  
                                                                                                                             -Φέξε μου




Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

Κάπου



Κάπου αλλού,
μακριά από εδώ,
κάποιος χαμογελά.
Σε κάποια πόλη,
μια ζαλισμένη Παρασκευή μέσα σ'άλλες
κάποιων οι ματιές ενώνονται.
Κάποιος ανασαίνει.
Κάποιος νιώθει ενθουσιασμό.
Κάποιος τολμά.

Κάπου αλλού,
μακριά από εδώ,
κάποιες ματιές συμπίπτουν.
Κάποιοι γελούν αμήχανα με τις πρώτες κουβέντες που ανταλλάσσουν.
Κάποιοι ανατριχιάζουν.
Κάποιοι φιλιούνται.
Κάποιοι κάνουν κάτι που θα το μετανιώσουν το πρωί.
Κάποιοι δεν είναι αρκετά μεθυσμένοι.
Κάποιοι ξαφνιάζονται.
Κάποιοι ερωτεύονται.

Κάπου αλλού,
μακριά από εδώ,
Κάποια χέρια κινούνται.
Κάποια σφίγγουν το ένα το άλλο με αμηχανία.
Κάποια ιδρώνουν.
Κάποια απλώνονται να αγγίξουν ξένα χέρια.
Κάποια αγγίζουν ήδη.
Κάποια τρέμουν.
Κάποια κινούνται υπεροπτικά.
Κάποια τολμούν.

Κάποιος τώρα γελά.
Κάποιος λέει μεγάλα λόγια.
Κάποιος τα πιστεύει.
Κάποιος επαναπαύεται.
Κάποιος νιώθει τυχερός.
Κάποιος περιμένει.
Κάποιος συνειδητοποιεί.
Κάποιος κοιτάει το πάτωμα κρατώντας το κεφάλι του.
Κάποιος φοβάται.
Κάποιος φεύγει.

                                                      



                                                 -Φέξε μου


Πέμπτη 28 Μαΐου 2015

Η γυάλα

                                                                                       
Παράξενα ψάρια εκείνα.
Έκαναν κύκλους στην ίδια γυάλα καιρό
Φαϊ, μπουρμπουλήθρες και μετά κολύμπι αποχαυνωτικό.
Και μέχρι τον επόμενο κύκλο στο υγρό τους σπίτι
είχαν ξεχάσει πια το ένα την όψη του άλλου.
Έτσι συνήθισαν, συμβίωναν όπως τους φαινόταν φυσικό.
Έδειχναν ευτυχισμένα, αν με ρωτήσεις.

Μία μέρα τα είδα να ταράσσουν τα νερά της γυάλας.
Κουτουλούσαν μεταξύ τους λυσσασμένα
Ασφυκτιώντας πάλευαν να αναδυθούν στην επιφάνεια,
σαν να αποφάσισαν ξαφνικά πώς το νερό πια δεν τους ταιριάζει.
Οξυγόνο ήθελαν αγωνιωδώς, αγνοώντας την φύση τους.
Το ένα τραβούσε το άλλο στον πυθμένα της γυάλας
λες και δεν υπήρχε χώρος και για τα δυο τους στην στάθμη του νερού

Τα κοιτούσα ώρα να κάνουν τον μανιασμένο τους χορό
μέχρι που το ένα από τα δυο τα παράτησε
και συνέχισε να κάνει τους βαριεστημένους του γνωστούς κύκλους γύρω από το ίδιο γυαλί.
Το άλλο το είχε βάλει σκοπό να γλυτώσει από τα νερά του.
Προσπάθησε ακόμη δυο- τρεις φορές να τραβήξει τον φίλο του προς τα πάνω,
μα αυτό σαν να μην καταλάβαινε πια.

Ώσπου κι αυτό τα παράτησε και συνέχισε από εκεί που είχε σταματήσει.
Σαν κατάδικος που εκτελούσε ποινή κολυμπούσε,
κοιτώντας την αντανάκλασή του,
χωρίς να θυμάται πια την αποτυχημένη του επανάσταση.

Εκείνο σταμάτησε να τρώει την τροφή που έριχνα.
Παράξενο μου φάνηκε, αλήθεια.

                                                                                                                         -Φέξε μου




Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

Δυσάρεστες Εκπλήξεις


Δεν σου πηγαίνουν οι προθάλαμοι,
ούτε οι αίθουσες αναμονής.
Δεν αντέχεις άλλο στο χολ της κόλασης.
Αυτά μπορεί να είναι λόγια ενός αυτόχειρα,
αλλά ταυτίζεσαι
και κάνεις έρωτα μαζί τους κάθε βράδυ.
Θέλεις να κάνεις χοοοοπ και να βρεθείς αλλού.
Μα ποιός σου είπε ότι αναμένεται πιο βιώσιμη η αλλαγή;
Ερήμην σου δεν γράφτηκε μόνο ο πρόλογος,
αλλά και ο επίλογος.

Χαλιναγώγησε την καύλα σου.
Πάντα σε ερέθιζε η πολυπόθητη αλήθεια,
μα ξέρεις,
τα ψέματα είναι φιλικά.
Έχουν χιούμορ και
σε καλωσορίζουν,
δίνοντάς σου ένα ζεστό πιάτο φαί.
Εσύ βολεύεσαι στο σπιτικό τους ανακούρκουδα
και χαμογελάς από πληρότητα.

Και εκεί που το στομάχι σου έχει αρχίσει να παραγεμίζει,
και ξέρεις πως ο κορεσμός είναι κοντά,
εμφανίζεται ένας απρόσκλητος επισκέπτης.
Κοπανάει ανυπόμονα την πόρτα,
στη μέση του δείπνου.
Διακόπτει την ευφορία σου.
Μολύνει το περιβάλλον με αμφιβολίες.
Απειλητικός και διψασμένος,
μόνο να ζητάει ξέρει.
Πρόσεχε,
ξερνάει αλήθειες!
Είναι επικίνδυνος!
Μα ποιός τον έστειλε να σου χαλάσει το υπέροχο βράδυ σου;
Απορία σε κατακλύζει.
Μόνο δυσφορία σου μεταδίδει αυτός ο ξένος.
Είναι άγνωστος!
Μα τι παρείσακτος!

Πριν ανοίξεις,
δίστασε, λοιπόν
Πριν γίνεις βορά των κανιβάλων,
σκέψου καλά.
Θέλεις σίγουρα να ακούσεις απαντήσεις;
Ξέχασες ακόμα και τις ερωτήσεις που είχες κάνει.
Πότε έγινε αυτό;
Μάλλον πριν κάτσεις στο τραπέζι.

Η απρόσμενη επίσκεψη γίνεται πιεστική.
Σε αναστατώνει μόνο και μόνο η σκέψη επερχόμενου διαλόγου.
Τα αρπακτικά παραμονεύουν να σε κατασπαράξουν.
Αυτόματη αντίδραση.

Εσύ φοβάσαι.
Ουρλιάζεις.
Πρέπει να επιτεθείς πρώτος.
Έρχονται καταπάνω σου.
Σε γλείφουν ηδονικά,
πριν φανερώσουν τα δόντια τους.
Αιχμηρά,
γυμνώνονται από τα χείλια.
Στάζουν πηχτά υγρά.
Σάλια και αίμα θηραμάτων.

Μόνο οργή μη νιώσεις.
Μην τα μισήσεις,
απλά είναι νηστικά μέρες,
ακολουθούν το ένστικτό τους.
Εσύ είσαι απλά ένα κύτταρο του πληθυσμού,
που πρέπει να θυσιαστεί,
για να επιβιώσουν οι υπόλοιποι.
Αναγκαίο κακό.
Ο ισχυρός επικρατεί.
Ο αδύναμος, είναι καταδικασμένος σε ήττα.
Θα αντισταθεί;
Θα κάνει την εξόντωση του αργή και βασανιστική;
Στο τέλος η ανυπαρξία θα του φανεί θείο δώρο.
Θα υποκύψει αμέσως;
Φεύγει αδιάφορα και διακριτικά.

Τίποτα δεν έγινε για να καλυφθείς από πλευράς συναισθηματικής.
Μόνο γεμάτα πιστόλια σε σημάδευαν στο μέτωπο.
Στο κάτω κάτω σου αξίζει τιμωρία,
έτρωγες από το φαί των άλλων.
Μην ανησυχείς όμως.
Δεν θα προλάβεις να πονέσεις.
Αρκεί να συμμορφωθείς
και να αφήσεις τις ηλιθιότητες
περί αλήθειας και ψεμμάτων.  
  

                                                                                                                              -Jade



Όταν ελπίζεις να τελειώσει το στυλό


Εισαι μία αχνή γραμμή
που πρέπει να εξολοθρευτεί.
Το μελάνι σου τρεμοπαίζει
και μετακινείται νωχελικά.
Αφήνει βρώμικες κηλίδες.
Μου κάνουν ανόητα σινιάλα
και με παρατηρούν αδιάφορα.
Μου προκαλούν αηδία.
Μισόκλειστα μαύρα μάτια,
με διάπλατα νοήματα.

Κάθετι επάνω σου
μου δημιουργεί απέχθεια,
κυρίως η ύπαρξή σου.
Θέλω να φτύσω τα ποιήματά σου
και όλες τις λέξεις
που καταπάτησες για λογαριασμό τους.
Άκαρδος δικτάτορας,
τις εξουσίασες
και τις χρησιμοποίησες με δόλο.

Το κεφάλι μου πλέον,
περισσεύει από το σώμα μου.
Θα του άξιζε να κοπεί,
να κατρακυλίσει σε ένα βούρκο
γεμάτο περιττώματα
και απομεινάρια από θολά ξενύχτια.
Θέαμα αποκρουστικό.
Θα βρει τη θέση του στην ασχήμια,
ανάμεσα σε τσαλακωμένες σελίδες.
Άλλες μουντζουρωμένες και άλλες λευκές.
Όλες όμως ξεριζωμένες
και βεβηλωμένες.

Ποτέ δε θέλησες να καταλάβεις.
Όταν δε σκέφτομαι εσένα,
δεν ξέρω τι να σκεφτώ.
Θα πάρω τις λεκιασμένες σελίδες μου
και θα φύγω.
Με ή χωρίς κεφάλι.



                                                          -Jade