Χωρίς Τίτλο

Είμαστε σήμερα ότι απέμεινε από το χτες

όλο ένα και κάτι λιγότερο, πιο σκληρό και σμιλεμένο

μα όχι πάντα χειρότερο, ίσως μόνο πιο κυνικό.

Μας αρέσει να σκληραίνουμε  όσο μας αρέσει και να πονάμε, δεν νομίζεις?

Είμαστε σήμερα άλλο ένα γεμάτο τασάκι  του  χτες

Το μόνο που θέλουμε είναι να πετάξουμε την στάχτη μας στον κάδο

Μα θέλουμε άλλο τόσο να κάνουμε το ίδιο και αύριο κατά βάθος

Μας αρέσει να γεμίζουμε και να αδειάζουμε από στάχτες.

Είμαστε σήμερα το ψαλίδι που κόβει τον ομφάλιο λώρο της αθωότητας του χτες

Τα παραπατήματα στο πεζοδρόμιο πλέον δεν είναι από παιδική χαζομάρα μα από νηφάλια αφηρημάδα

Η βαρεμάρα δεν είναι προσόν μα κατάντια

Το ξύσιμο στο κεφάλι δεν είναι η ψείρα που σου κόλλησε ο διπλανός στην τάξη

Μα αντανακλαστικό για να διώξεις τις εικόνες που σε ενοχλούν στο κεφάλι σου

Μα ακόμη γελάμε μέχρι να μας πονέσει οι κοιλιά μας

Και ακόμη υπάρχει και το αύριο.

                                x 

                                                         -Φέξε μου